هر پگاه نو با یک نگاه نو
«قلم دانشوری»و«پرچم روشنگری»(فرگرد1826)
💖 ☀️ 💖 ☀️ 💖 ☀️ 💖💖 ☀️ 💖 ☀️ 💖
هر «دَیّار» در این «دیار»،
باید«خویش بیندیشد»تا از«تشویش نپریشد».
آن که به جای«تولید فکر»به«تقلید ذکر»می پردازد،
با «ارادۀ خویش»،«قلّادۀ جزم اندیش» را
نه بر«توسن تشویش»،که بر «گردن خویش»می افکند.
هر انسانِ«آگاه»در هر«پگاه»،
یک «قلم دانشوری در خروش»دارد و یک«پرچم روشنگری بر دوش».
«سپاه بیدارگر،پایدار» است و«آگاه دانشور،سردار».
«پایدار تا پای دار»می ایستد و«سردار تا سَرِ دار»!
امّا از«ایدۀ روشنگری»و«عقیده دانشوری»برنمی گردد.
«روشنگری باری سنگین»است و«روشنگر از تباری بنیادین»!
«فشارِ سِندان را می شناسد»و از«دیوارِ زِندان نمی هراسد»!
«چونان شمع می سوزد»و در«میان جمع می افروزد»!
بیاییم«شمع خویش را بسوزیم»و هر«جمع جزم اندیش را بیفروزیم»!
شفیعی مطهر
💖 ☀️ 💖 ☀️ 💖 ☀️ 💖💖 ☀️ 💖 ☀️ 💖
دَیّار: کس،کسی
سِندان: ابزار آهنی ضخیم که آهنگران آهن را روی آن گذاشته و با پُتک می کوبند. تکه آهن زیر کوبۀ در
بیفروزیم: روشن کنیم
آثار،سرودهها،مقالات،خاطرات و روزنوشتهای شفیعیمطهر