پنجشنبه یازدهم اردیبهشت ۱۴۰۴ - 12:5 - سیدعلیرضاشفیعیمطهر -
«زندان تنگ»یا بر فراز «آسمان فرهنگ»؟!
شفیعی مطهر
معلم را روشنگری می‌دانند که چونان شمع می‌سوزد و جمع را می‌سازد.
اما اگر سوز و سازش را بنگریم و برگ و برش را بنگاریم،
در می‌یابیم که اين تشبيه چندان منصفانه نیست؛
زيرا شمع را مي‌سازند تا بسوزد ، ولي او مي‌سوزد تا بسازد.
معلم شمعی است گدازنده که خون سپید سپيده را با اشك ديده درمی‌آميزد
و در رگ‌هاي سیاه شب می‌ريزد.
معلم روشنگری است که شب‌هاي سرد و لحظه‌هاي درد را
با اشك سبز بهار و خون سرخ گلنار رنگ آميزي می‌کند.
معلم شب‌ستیزی است که زلال سپيد سحر را به روي شن‌زار شب می‌ريزد
و سينه‌ريز نور را بر سينۀ شب ديجور می‌آويزد.
معلم پیامبری است که رسالت دارد تا از ايثار ، سرمايه اندوزد
و سايه بر سر هر همسايه اندازد .از پيامبران پيشه آموزد و انسان را انديشه بياموزد.
اکنون بار دیگر نسیم بهاری در کوچه‌باغ‌های اردیبهشت شادمانه شکوفه می‌ریزد
و جانانه مشک می‌بیزد.
زلال سپیده از لابه‌لای شاخساران می‌تراود ، و بر مخمل سبز سبزه‌ها می‌آرامد.
رایحه سُکرآور سحر آرام و رام پردۀ سیاه شب را می‌شکافد
و بر لب‌های سرخ غنچه می‌شکوفد.
رویای رنگین ریشه از زبان تُرد جوانه سرود سبز بهار را می‌سراید.
هر پنجرۀ باز هزار حنجره آواز دارد ، و در هر آواز، هزار پردۀ راز.
تک‌سوار زرّین خاوران پای در رکاب می‌کند
و هیولای سیاه شب ذرّه‌ذرّه از خجالت آب می‌شود.
ترنّم سبزِ درخت ،گوش لحظه‌ها را می‌نوازد
و شوق شکوفایی را در دل تنگ غنچه بر می‌انگیزد.
هر نَفَسِ نسیم، کوله‌باری از شمیم بر دوش دارد و دنیایی از شادی در آغوش.
قامت رسای سرو،قیامت می‌کند
و بر سجّادۀ سپیدِ سحر نمازِ سبز مکرّر را قامت می‌بندد.
انفجارِ عطر انباشته در دل تنگ غنچه پرنیانِ باد را عطرآگین می‌سازد
و مشامِ جان‌ها را با رایحه مُشکین می‌نوازد.
صبا نرم می‌وزد ، و گرم می‌گذرد ،
سبدسبد لاله می‌آورد و سبو سبو ژاله می‌بارد.
شرارۀ بیاض و فوّارۀ فیّاضِ فلق دامنِ ظلمتِ مطلق را بر می‌چیند
و تا دامنۀ خونین شفق ره می‌پیماید.
بهار می‌آید غمّاز و دلنواز با صد کرشمه و ناز ،
اما نه او را پای پایایی است و نه سرِ ایستایی.
چون مرغِ طایر می‌گذرد و خاطره‌ای در خاطر می‌گذارد .
شاداب به هر بوستان سر می‌کشد و با شتاب به سوی هجران پر می‌کشد.
اما من گلی را می‌شناسم که همیشه‌بهار است و اندیشه‌تبار.
او بهاری است دائم،زیرا انسانی است «معلم».
نَفَسِ او نه تنها بهارین ، که خود بهارآفرین است.
امید که متولّیان فرهنگ و سیاست کشور،مقام و منزلت این روشنگران شب‌ستیز را
درک کنند و بدانند جایگاه معلّم نه «زندان تنگ»،که بر فراز «آسمان فرهنگ» است!
اكنون در آستانۀ هفتۀ بزرگداشت مقام والاي معلم
خرسندیم كه خاضعانه فرارسيدن اين ايام ميمون و مبارك را
به پيشگاه همه استادان فاضل و فرهيخته تبريك و تهنيت عرض كنیم.
بهروزي و پيروزي روزافزون همۀ همكاران فكور و فرزانه را از درگاه ايزد منّان آرزو دارم.
در كسب رضاي حق موفّق باشيد
سیدعلیرضاشفیعیمطهر
دانلود رایگان کتاب ها و دیگر آثار این قلم در کانال گزین گویه های مطهر
https://t.me/nedayemotahar
آثار،سروده‌ها،مقالات،خاطرات و روزنوشت‌های شفیعی‌مطهر